ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ

Αυτο το ξεφορτωσα απο ενα διπλανο παροπλισμενο καραβι φουνταρισμενο στη βαθεια ραδα της λησμονιας

ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ
Μυστικά σε αγαπαω σαν τον Ήλιο που την αυγή αρραβωνιάζομαι και τη μέρα παντρεύομαι την ζεστασιά του.
Μυστικά σ αγαπαω και δεν ξέρω γιατί?
Ακολουθαω τα βήματα σου,κατω από τις ανθισμένες κερασιές και θέλω να ξαπλώσω στα ροδοσεντονα του κήπου σου.
Μυστικά σε γυρεύω σαν το κρασί σαν το νερό στην ερημιά της νύχτας μου.
Μυστικά σε αγαπαω.......
Ένας γήινος καημός αναταράζει και γλυστραει στα φυλλα της καρδιάς μου.
Είσαι εσύ που ξετρυπώνεις εκεί στο βραχονήσι της “Θεοτόκου” εκεί ανάμεσα στις αγριοβιολετες στων γλάρων τα ραμφίσματα στις φεγγαροφυλωσιες του “Πλάτανου”.
Κρύψε με,αγαπησε με ......
Οι μέρες μου δίχως εσενα,ασπρη πυκνη ομίχλη που κατεβαίνει κρύα από τις “Εβρουσιες”.......