ΦΟΥΝΤΟ

Καιρος ηταν πια να φουνταρω στη ραδα των σκεψεων και αναμνησεων.Πιστευω οτι οι σοροκαδες του χειμωνα δεν θα ξεσυρουν την αγγυρα μου και τα αμπαρια θα θυμουνται τα μακρυνα ταξειδια ως την Τζαμαικα.............................

Καπου στα καταχωνιασμενα βρηκα αυτο το ποιημα που εργαψα κατι χρονια πριν. Υπομονη,εχουμε πολλα να πουμε!

Ονειροπόλε ναυτικέ
με του τσιγάρου τον καπνό
και του καφέ το κατακάθι
πόσες στοριες ν’πλασες
και πούθε να χωρέσουν .....